.JPG)
Een ‘Vaarwel, Claus’ door DDW
29-12-2017
Claus,
Jammer genoeg is je definitieve vertrek uit ons hockey-midden onvermijdelijk gebleken, na een niet eens zo heel lange maar ongelijkwaardige strijd tegen een helaas onverslaanbaar gebleken tegenstander.
Zo’n tegenstander was je niet eerder tegen gekomen: niet in je lange carrière ‘in de schoenen’, niet in je lange maar bewuste en terechte strijd voor gerechtigheid voor jouw familie in het voormalige Oost-Duitsland, zeker niet in de Moergestelse scene en al helemaal niet in de hockeywereld, waar HOCO en Team DDW belangrijk voor je waren en waaraan jouw persoonlijke bijdrages rijk en zeer zinvol waren.
De onverzettelijkheid die we bij HOCO van je hebben mogen ervaren is vaak heel waardevol gebleken en dat kwam zeker ook naar voren tijdens jouw voorzitterschap van onze vereniging in de periode 2009-2011. En dat was hard nodig, gezien de belabberde financiële positie en ook gezien de verhoudingen met onder andere de Gemeente. Zonder jouw vasthoudendheid waren de verlichting van Veld-3 en de vervanging van Veld-2 tenminste (veel) later tot stand gekomen en zeker met veel meer moeite.
Ook de huurcondities heb je destijds sterk kunnen verbeteren, mede omdat de verhoudingen met alle geledingen van de Gemeente door jou veel beter waren geworden. Je bleek één van de weinigen die, zelfs zonder afspraak, tot de burelen van Burgemeester en wethouder(s) kon doordringen, waarbij je doorgaans aan een kort gesprek en een kop koffie met één van hen voldoende had om alle neuzen nagenoeg de goede kant op te krijgen.
Oké, niet iedereen kon altijd overweg met jouw voortvarendheid en dynamiek en je negeerde wel eens een onderling gemaakte afspraak, omdat je ondanks dat toch nog jouw mening onder de aandacht wilde brengen en daar ook zelfs naar handelde. Natuurlijk nooit voor enig persoonlijk gewin want altijd met het belang van HOCO voor ogen.. Vaak bleek je achteraf toch gelijk te hebben en was de volgende roem jouw deel.
De combinatie van ondeugd en levenslust maakte je tot een voorbeeldig reisleider. Hockeytoernooien in o.a. Potsdam en München werden onder jouw bezielende leiding bezocht. Legendarisch waren je onderhandelingstechnieken in het Duits.
Zo mocht DDW als "alte Olympische Mannschaft” gratis in de bus naar Potsdam. En in Berlijn werd een bierrekening van ‘’Siebzehn Euro sechzig”, soepeltjes afgedaan met een "Ich gib dich Zehn”, waarbij je nonchalant een tientje op de bar legde, de barman (maar ook jijzelf) breed lachend achterlatend.. De rest van DDW keek vol ongeloof naar dit proces....
In 2011 overleed volkomen onverwacht en tot groot verdriet jullie dochter Claudia, in de bloei van haar leven, na een zeer ongelukkige val van haar paard. Hoewel je het na verloop van tijd nauwelijks meer liet merken, heeft haar heengaan jouw verdere leven en dat van Marijke verregaand beheerst en vormgegeven.
Gelukkig heb je later jouw hockeystick weer ter hand genomen en heb je zelfs enkele zinvolle en effectieve trainingen gevolgd bij een lokale sportinstructeur, zodat je bij ons team DDW op de woensdagavonden weer een aardige bal kon raken.
Zo’n tegenstander was je niet eerder tegen gekomen: niet in je lange carrière ‘in de schoenen’, niet in je lange maar bewuste en terechte strijd voor gerechtigheid voor jouw familie in het voormalige Oost-Duitsland, zeker niet in de Moergestelse scene en al helemaal niet in de hockeywereld, waar HOCO en Team DDW belangrijk voor je waren en waaraan jouw persoonlijke bijdrages rijk en zeer zinvol waren.
De onverzettelijkheid die we bij HOCO van je hebben mogen ervaren is vaak heel waardevol gebleken en dat kwam zeker ook naar voren tijdens jouw voorzitterschap van onze vereniging in de periode 2009-2011. En dat was hard nodig, gezien de belabberde financiële positie en ook gezien de verhoudingen met onder andere de Gemeente. Zonder jouw vasthoudendheid waren de verlichting van Veld-3 en de vervanging van Veld-2 tenminste (veel) later tot stand gekomen en zeker met veel meer moeite.
Ook de huurcondities heb je destijds sterk kunnen verbeteren, mede omdat de verhoudingen met alle geledingen van de Gemeente door jou veel beter waren geworden. Je bleek één van de weinigen die, zelfs zonder afspraak, tot de burelen van Burgemeester en wethouder(s) kon doordringen, waarbij je doorgaans aan een kort gesprek en een kop koffie met één van hen voldoende had om alle neuzen nagenoeg de goede kant op te krijgen.
Oké, niet iedereen kon altijd overweg met jouw voortvarendheid en dynamiek en je negeerde wel eens een onderling gemaakte afspraak, omdat je ondanks dat toch nog jouw mening onder de aandacht wilde brengen en daar ook zelfs naar handelde. Natuurlijk nooit voor enig persoonlijk gewin want altijd met het belang van HOCO voor ogen.. Vaak bleek je achteraf toch gelijk te hebben en was de volgende roem jouw deel.
De combinatie van ondeugd en levenslust maakte je tot een voorbeeldig reisleider. Hockeytoernooien in o.a. Potsdam en München werden onder jouw bezielende leiding bezocht. Legendarisch waren je onderhandelingstechnieken in het Duits.
Zo mocht DDW als "alte Olympische Mannschaft” gratis in de bus naar Potsdam. En in Berlijn werd een bierrekening van ‘’Siebzehn Euro sechzig”, soepeltjes afgedaan met een "Ich gib dich Zehn”, waarbij je nonchalant een tientje op de bar legde, de barman (maar ook jijzelf) breed lachend achterlatend.. De rest van DDW keek vol ongeloof naar dit proces....
In 2011 overleed volkomen onverwacht en tot groot verdriet jullie dochter Claudia, in de bloei van haar leven, na een zeer ongelukkige val van haar paard. Hoewel je het na verloop van tijd nauwelijks meer liet merken, heeft haar heengaan jouw verdere leven en dat van Marijke verregaand beheerst en vormgegeven.
Gelukkig heb je later jouw hockeystick weer ter hand genomen en heb je zelfs enkele zinvolle en effectieve trainingen gevolgd bij een lokale sportinstructeur, zodat je bij ons team DDW op de woensdagavonden weer een aardige bal kon raken.
Hoogtepunten waren ook die paar doelpunten die je vorig seizoen nog als pinchhitter in de vijandelijke cirkel hebt kunnen maken. Wat hebben wij daar samen met jou van genoten, Claus! Ook sociaal bleef je een echte teamplayer en een spil waar alles om kon draaien. Oude tijden herleefden, immers je bent en blijft één van de oprichters van ons Team DDW in de jaren zeventig. Dat ben je ook van het vermaarde Toernooi ‘om den Zilveren Schoen’, die mede dankzij jouw niet aflatende en jarenlange inzet en later adviezen aan "de jongeren” onder ons, in dit seizoen 2017/2018 heeft geleid tot 12 deelnemende elftallen op winterse woensdagavonden.
DDW is blij dat je de start van de huidige editie op 6 december jl. nog luister hebt bij kunnen zetten en, na uiteraard een gloedvol betoog, de openings-uitbal voor je rekening hebt genomen. Zeker, broos als je toen al was, hoopten we oprecht dat je nog een aantal maanden met jouw lieve Marijke en familie kon vertoeven. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn.
Mochten we elkaar later treffen in het ‘hiernamaals’, dan weten we zeker dat je zult zeggen: "kom, we gaan een bier drinken, want ik heb alles al geregeld!”.
Vaarwel!
HOCO – Team DDW
DDW is blij dat je de start van de huidige editie op 6 december jl. nog luister hebt bij kunnen zetten en, na uiteraard een gloedvol betoog, de openings-uitbal voor je rekening hebt genomen. Zeker, broos als je toen al was, hoopten we oprecht dat je nog een aantal maanden met jouw lieve Marijke en familie kon vertoeven. Helaas heeft dat niet zo mogen zijn.
Mochten we elkaar later treffen in het ‘hiernamaals’, dan weten we zeker dat je zult zeggen: "kom, we gaan een bier drinken, want ik heb alles al geregeld!”.
Vaarwel!
HOCO – Team DDW